فرازی از زیارت جامعه کبیره-۷
شنبه 5 تیر 1400
بازدید: 1436
بنام خدا
فرازی از زیارت جامعه کبیره-۷
وَ حُجَجِ اللَّهِ عَلَي أَهْلِ الدُّنْيَا وَ اﻵْخِرَهِ وَ الأُْولَي وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ
و حجّتهاي خدا بر اهل دنيا و آخرت و اين جهان، و رحمت و بركات خدا بر آنان باد
شرح :
حجت خدا بودن مسئولیتی دو طرفه برای امام و مردم است. حجت مفهومی کامل بوده و علائمی دارد :
۱- ذهن انسان نسبت به هر موضوعی واکنش نشان داده و مفهومی ارائه می دهد که به آن ذهنیت می گوئیم.
۲- مفهوم ارائه توسط ذهن توسط نیروی عقل مورد بررسی قرار گرفته و با معیار خاص هر موضوع سنجیده می شود.
۳- در صورت عدم انطباق با معیار واقعی به مقوله ی خیال، تصور، رویا ارجاع می گردد.
۴- اگر ذهنیت مذکور با دلائل عقلی بر اصول واقعی موضوع در عالم واقع منبطق و مورد ادراک شخص واقع گردید به حجت تبدیل شده و ایجاد وظیفه می نماید.
شخصیت امام جهت کسب عصمت برای رهبر الهی واقع شدن نیاز به مواظبت های خاص بر نفس همراه قدرت تعقل در عالی ترین مرتبه ، داشته تا بتواند عاری از تصورات ، خیالات، رویا، بماند که زحمت فوق العاده برای ایشان خواهد بود.
اما به همین علت وجود ایشان برای مردم ، دلیل بر صحت مطالب ارائه شده است زیرا کلام امام برگرفته از آیات قرآن با دلائل عقلی بر منطق حاکم بر موضوع در عالم واقع منطبق بوده که برای سایر انسان ها بر حسب مراتب وجودی قابل درک و اجرا خواهد بود.
لذا وجود امام از طرف خداوند حجت بر مردم است. در نتیجه این چنین وجودی اولا به علت داشتن همه گونه راه حل عقلی برای حل مشکلات عموم مردم در عالم واقع ، سراسر رحمت خدا محسوب می شود. ثانیا این مزایا از جانب خدا مورد پشتیانی قرار گرفته دچار نقصان نخواهد شد که برکات نامیده می شود.
موفق باشد. پورهادی